Ο μύθος του νεοέλληνα Σίσυφου.....

Ο μύθος του νεοέλληνα Σίσυφου

          Ο φιλόσοφος Καμύ στα έργα του δείχνει έντονα να απασχολείται από το παράλογο έργο του Σίσυφου. Παραλληλίζοντας το Σίσυφο με το σύγχρονο Έλληνα θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε κάποιες ενδιαφέρουσες ομοιότητες.

         Τόσο ο σύγχρονος Έλληνας όσο και ο Σίσυφος τιμωρήθηκαν από σφάλματα του παρελθόντος. Σφάλματα στα οποία οδηγήθηκαν υπερτιμώντας τις ικανότητες τους και ακολουθώντας το ένστικτο της εξουσίας και όχι της προοικονομίας.

        Σίσυφος και νεοέλληνας αποδεχόμενοι παθητικά την τιμωρία τους , καταδικάστηκαν σε μια ατέρμονη, ανούσια προσπάθεια να ανεβάζουν με μεγάλο μόχθο τον τεράστιο βράχο σ’ ένα κεκλιμένο επίπεδο. Δώρον άδωρον! Η επιστήμη της Φυσικής απέδειξε περίτρανα το παράλογο της υπόθεσης. Αγώνας για επιβίωση. Κάθε μέρα ο βράχος κατέρχεται και η δύναμη του Σίσυφου επιβάλλεται για να ανέλθει. Και τελικά τι είναι αυτό που ωθεί το νεοέλληνα Σίσυφο τότε και τώρα; Μετανόησε και αποδέχτηκε τελικά την τιμωρία του; Αξίζει πιστεύω να στοχαστεί κανείς πάνω σ’ αυτό. Κι αν τελικά δούμε την ιστορία με τη ματιά του επίμονου ή του άναρχου ή του αντιεξουσιαστή Σίσυφου;

      Ο Καμύ είχε δηλώσει πως «πρέπει να φανταστούμε το Σίσυφο ευτυχισμένο». Αληθεύει αυτό; Ας μείνουμε στο ότι  Σϊσυφος και νεοέλληνας έχουν ανάγκη αυτή τη διαδικασία του βράχου. Αυτό τους δίνει κουράγιο να συνεχίσουν. Το παράλογο γίνεται απόλυτα λογικό, διότι η στέρηση του μέλλοντος είναι χειρότερη οδύνη και συνώνυμη της κενότητας . Βάσει του μέλλοντος οριοθετείται το παρόν.

     Τελειώνοντας παραθέτονται λόγια του ίδιου του συγγραφέα : « Εάν ο μύθος αυτός είναι τραγικός , είναι γιατί ο ήρωας έχει συνείδηση…. Ο σύγχρονος εργάτης όλες τις μέρες της ζωής του κάνει την ίδια δουλειά κι αυτή η μοίρα δεν είναι λιγότερο παράλογη. Αλλά δεν είναι λιγότερο παράλογη. Αλλά δεν είναι τραγικές παρά σπάνιες στιγμές που αποκτά συνείδηση…..»

     Ι.ΕΛΕΝΗ(ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ)